برخی آثار واجی و واژگانی فارسی میانه در گونۀ کرمانی

گونۀ کرمانی، برخی آثار واجی و واژگانی فارسی دورۀ میانه را در خود حفظ کرده است که بررسی این آثار به عنوان بخشی از مطالعات در­زمانی زبان فارسی در زبان شناسی امروز از اهمیت بالایی برخوردار است. علاوه بر این، گونۀ کرمانی دارای برخیویژگی­های واجی و وااژگانی نیز هست که آن را از فارسی معیار متمایز می­ کند. این پژوهش به بررسی برخی آثار واجی و واژگانی باقی­مانده از فارسی میانه در گونۀ کرمانی پرداخته است. نتایج این پژوهش نشان می ­دهد که اعمال فرآیندهای واجی از قبیل سایشی­ شدگی، واک­دارشدگی، حذف، افراشتگی واکه­ ای و افتادگی واکه ­ای در برخی واژگان فارسی میانه، باعث تغییر این واژگان در فارسی نو شده است؛ با این حال، گونۀ کرمانی تحت تأثیر این فرآیندها قرار نگرفته است و در نتیجه برخی آثار واجی زبان فارسی میانه در این گونۀ زبانی باقی مانده است. علاوه بر این، صورت واژگانی برخی از واژگان فارسی میانه که در فارسی نو تغییر کرده­ اند همچنان در گونۀ کرمانی به کار می ­رود. برخی از این واژگان با مفهوم دوران میانۀ خود در گونۀ کرمانی به کار می­ روند و برخی دیگر دچار فرآیندهای کاهش یا گسترش معنایی شده­ اند. وجود این آثار در گونۀ کرمانی نشانۀ قدمت تاریخی این گونۀ زبانی است.